Friday, May 22, 2009

WRU

Just had to repost :-(


WRU - Kokum

Pudpod na ang suwelas ng sapatos, ngawit na ang binti sa kalalakad, kahahanap sa iyo. Pumipintig mga ugat, mga mata'y lumuluwa katitingin sa kawalan, sa kawalan. O nasaan?

Sinuyod na lahat ng maisipang puntahan, at laging gising sa kagigimik, kaiikot sa gabi. Sinuong na ang baha, sinugod ang bagyo, pinilit na masilip ang anino mo, woooh, mahal ko.

Ikaw ang nag-iisang laman ng panaginip ko
Bumibilis ang tibok, ang tibok, ang tibok ng puso ko
Sa tuwing maiisip kong hinihintay mo rin ako
Sa tuwing maiisip ko, maiisip na magkikita rin tayo
Mahal ko, magkakakilala rin tayo

Sino ka ba? Excited na 'kong makilala ka. Ano'ng itsura mo? Ano ang hilig? Sa'n ka ba kinikilig? Bago pa makita ka alam ko nang mahal kita 'di maiisip na iwanan ka, woooh, ako'y iyong-iyo.

Ikaw ang nag-iisang laman ng panaginip ko
Bumibilis ang tibok, ang tibok, ang tibok ng puso ko
Sa tuwing maiisip kong hinihintay mo rin ako
Sa tuwing maiisip ko, maiisip na magkikita rin tayo
Mahal ko, magkakakilala rin tayo

Woooh, ikaw ang hinihintay, sana ika'y abot-kamay
Pasabugin ang kulay, dahil sa 'king buhay

Ikaw ang nag-iisang laman ng panaginip ko
Bumibilis ang tibok, ang tibok, ang tibok ng puso ko
Sa tuwing maiisip kong hinihintay mo rin ako
Sa tuwing maiisip ko, maiisip na magkikita rin tayo
Mahal ko, magkakakilala rin tayo

No comments:

Post a Comment

Related Posts with Thumbnails

The Chronicler's Creed

Where there's water and sun, where there are friends to see or new people to meet, where there's something new to learn, experience, or do, where there's life, there I will be.

LA POESÍA

Y fue a esa edad... Llegó la poesía
a buscarme. No sé, no sé de dónde
salió, de invierno o río.
No sé cómo ni cuándo,
no, no eran voces, no eran
palabras, ni silencio,
pero desde una calle me llamaba,
desde las ramas de la noche,
de pronto entre los otros,
entre fuegos violentos
o regresando solo,
allí estaba sin rostro
y me tocaba.

And it was at that age... Poetry arrived
in search of me. I do not know, I do not know where
it came from, from winter or a river.
I do not know how or when,
no, they were not voices, they were not
words, nor silence,
but from a street I was summoned,
from the branches of night,
abruptly from the others,
among violent fires
or returning alone,
there I was without a face
and it touched me.

- An excerpt from LA POESÍA (Poetry) by Pablo Neruda