Thursday, January 10, 2008

Nakaw-Tingin

Nagsimula sa isang sulyap,
Sa maikling sandali
Nagtalik ang mga mata:
Ilang saglit ng pagnanasa
Na makaniig ang isa't isa.

Pagsamong 'di ikinaila,
Pag-iisang hinangad nang lubusan
Inihayag sa isang tingin.
Pagtanging tulad ng sa isang bituwin
Sadyang ibinato sa hangin.

Woooh...
Dapat bang pagsaluhan ang isang kahangalan
Isang pagtinging walang katiyakan?
Dapat ba kong umasa sa isang malik-mata
Isang sandaling sadyang hindi atin?
Nakaw-tingin

Ikinatakot ang paglilingkis
Ng malalagkit nating titig
Nangamba sa 'yong pagsuyo
Umiwas ako't piniling lumayo.

Umalpas na ang sandali,
Dagli ko itong naisip
At tinanggap nang malugod.
Pero naaninagan ka sa 'king likod
Pinili mo palang sa aki'y sumunod.

Woooh...
Dapat bang pagsaluhan ang isang kahangalan
Isang pagtinging walang katiyakan?
Dapat ba kong umasa sa isang malik-mata
Isang sandaling sadyang hindi atin?
Nakaw-tingin

Ang apoy ng paggiliw mo,
Mabilis na sumiklab, mabilis ding naglaho
Biglang binawi ang hamon mo
Isip mo'y kaagad na nagbago.

Bago pa 'ko nakakurap
Nawala ka na lang nang parang bula.
Tinangay na ng hangin
Palayo sa mainit kong pagtingin,
Palayo nang palayo sa 'king piling.

Woooh...
Dapat bang pagsaluhan ang isang kahangalan
Isang pagtinging walang katiyakan?
Dapat ba kong umasa sa isang malik-mata
Isang sandaling sadyang hindi atin?
Nakaw-tingin

- written January 9th, revised with music January 12th

No comments:

Post a Comment

Related Posts with Thumbnails

The Chronicler's Creed

Where there's water and sun, where there are friends to see or new people to meet, where there's something new to learn, experience, or do, where there's life, there I will be.

LA POESÍA

Y fue a esa edad... Llegó la poesía
a buscarme. No sé, no sé de dónde
salió, de invierno o río.
No sé cómo ni cuándo,
no, no eran voces, no eran
palabras, ni silencio,
pero desde una calle me llamaba,
desde las ramas de la noche,
de pronto entre los otros,
entre fuegos violentos
o regresando solo,
allí estaba sin rostro
y me tocaba.

And it was at that age... Poetry arrived
in search of me. I do not know, I do not know where
it came from, from winter or a river.
I do not know how or when,
no, they were not voices, they were not
words, nor silence,
but from a street I was summoned,
from the branches of night,
abruptly from the others,
among violent fires
or returning alone,
there I was without a face
and it touched me.

- An excerpt from LA POESÍA (Poetry) by Pablo Neruda